autorament
 
Encyklopedia PWN
autorament
[łac.],
rodzaj zaciągu w dawnej Polsce;
od Władysława IV Wazy istniał podział na: 1) wojska autoramentu narodowego (polskiego), do którego należała jazda: husaria, pancerni (kozacy, petyhorcy) oraz jazda lekka (wołoska i tatarska); 2) wojska autoramentu cudzoziemskiego: rajtaria, arkabuzeria, piechota i dragonia; w autoramencie narodowym oddziały formowano wg systemu towarzyskiego, w autoramencie cudzoziemskim — wg systemu wolnego bębna, w autoramencie narodowym jedyną jednostką organizacyjno-taktyczną była chorągiew; uzbrojenie i ubiór oparte na starych wzorach polskich; wojska autoramentu cudzoziemskiego były zorganizowane w regimenty lub szwadrony składające się z kompanii; do czasów Jana III Sobieskiego umundurowanie wyłącznie wg wzorów niemieckich; język komendy — niemiecki (do XVIII w.).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia