annales
w starożytnym Rzymie roczne zapisy urzędowe;
[łac., ‘roczniki’],
annales
Encyklopedia PWN
zawierały nazwiska urzędników oraz opis najważniejszych wydarzeń w danym roku (np. zaćmień słońca, znaków cudownych, poświęceń świątyń, wojen, klęsk nieurodzaju); prowadził je najwyższy kapłan (pontifex maximus) na pobielonej gipsem tablicy drewnianej (tabula dealbata) wystawianej na widok publiczny; całość zapisów (annales pontificum maximorum) przechowywano po przepisaniu ich na tablice z brązu; prowadzenie annales zakończył Publiusz Mucjusz Scewola (pontifex maximus 130–115 p.n.e.), publikując całość archiwum; publikacja ta, znana w okresie schyłku republiki pod nazwą annales maximi (największe roczniki), jest być może tożsama ze wspominanym w okresie cesarstwa wydaniem annales w 80 księgach; mianem tym określano również dzieła historyczne wzorujące się na annales pontyfików pod względem układu treści (narracja prowadzona w porządku chronologicznym, rok po roku).
