anakreontyk

anakreontyk,

pogodny utwór poet. sławiący uroki życia, zwykle o tematyce miłosnej lub biesiadnej i o charakterystycznym wzorcu metrycznym, zw. wierszem anakreontejskim: — — — — (lub — — — —);

gatunek ukształtowany przez gr. poetów epoki aleksandryjskiej, nawiązywał do stylu liryki Anakreonta; forma chętnie naśladowana przez poetów nowoż., począwszy od odrodzenia; w poezji pol. uprawiali ją m.in. J. Kochanowski, J.A. Morsztyn, F.D. Kniaźnin.