alkoholowe problemy

alkoholowe problemy,

termin wprowadzony przez Światową Organizację Zdrowia na określenie alkoholizmu w szerszym ujęciu, rozumianego jako całokształt patologii społecznej związanej z piciem i nadużywaniem napojów alkoholowych.

Najczęstszym skutkiem zdrowotnym nadużywania alkoholu jest alkoholowy zespół uzależnienia. Inne to psychozy alkoholowe (delirium tremens, zespoły różnego rodzaju urojeń oraz otępienie alkoholowe). Neurologiczne następstwa to: polineuropatia, encefalopatia oraz tzw. embriopatia alkoholowa (zespół wad wrodzonych u noworodków, których matki nadużywały alkoholu w okresie ciąży). Następstwem nadużywania alkoholu są również zakłócenia w środowisku społecznym, rodzinnym i zawodowym alkoholika. Nadużywanie alkoholu prowadzi do wzrostu absencji, obniżenia dyscypliny, wydajności i jakości pracy oraz wzrostu zagrożenia wypadkami. Wpływa też na wzrost przestępczości: wśród sprawców zabójstw ok. 45% to alkoholicy. Na podstawie badań szacunkowych ocenia się, że liczba osób cierpiących na alkoholowy zespół uzależnienia w Polsce wynosi 600–800 tysięcy, a liczba osób nadużywających alkoholu, ale jeszcze nie uzależnionych jest podobna. W większości krajów alkohol został dopuszczony do legalnego obrotu i jest łatwo dostępny.

Problemy alkoholowe są przedmiotem zainteresowania polityki społecznej i zindywidualizowanej pracy socjalnej. Przeciwdziałanie alkoholizmowi odbywa się za pomocą działalności informacyjno-wychowawczej, leczniczo-rehabilitacyjnej, prewencyjno-profilaktycznej, karnej i reglamentacyjnej. Osoby uzależnione mogą podjąć leczenie odwykowe dobrowolnie lub być do niego zmuszone postanowieniem sądu; może ono odbywać się w formie niestacjonarnej (w poradniach przeciwalkoholowych) i stacjonarnej (w szpitalach). Ważna w leczeniu jest psychoterapia, a zwłaszcza oddziaływanie samopomocowe (grupy anonimowych alkoholików — AA, grupy dla rodzin alkoholików — Al-Anon oraz dla dzieci alkoholików — Ala-teen, także kluby abstynenta). Przeciwdziałaniu alkoholizmowi służą także środki karne stosowane wobec osób, które spożywając, sprzedając lub podając alkohol naruszają przepisy, a także wobec tych, którzy wbrew szczególnemu obowiązkowi nadzoru dopuszczają się sprzedaży, podawania lub spożywania alkoholu w miejscach zakazanych. Próbą stworzenia programu ograniczenia spożycia alkoholu jest przyjęta 1982 (z późniejszymi zmianami) ustawa O wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, a także powołanie 1993 Państwowej Agencji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych. Prawo polskie nie traktuje okoliczności bycia pod wpływem alkoholu jako okoliczności łagodzącej.