akademizm
szt. plast. kierunek w sztuce XIX w.;
[gr.],
akademizm
Encyklopedia PWN
termin o często pejoratywnym zabarwieniu, który przylgnął do malarstwa o tradycyjnym, zachowawczym charakterze, dogmatycznie stosowanej teorii sztuki (zwłaszcza hierarchii tematów), skonwencjonalizowanej praktyki artystycznej i zrutynizowanego systemu nauczania. Akademizmem określa się też sztukę powstającą w kręgu oficjalnego, państwowego mecenatu, który w XIX w. w znacznym stopniu decydował o zamówieniach na realizację wielkich przedsięwzięć artystycznych, zakupach dzieł do muzeów, nagrodach, stypendiach, publicznym uznaniu. Naukowe, muzealne i antykwaryczne zainteresowanie dla akademizmu, będące pochodną badań i przewartościowań sztuki XIX w., przyniosło znaczną korektę poglądów na to zjawisko, nie dając jednak jego precyzyjnej definicji ani jednoznacznej oceny. Za najbardziej typowych przedstawicieli akademizmu są uważani: P. Baudry, W.A. Bouguereau, A. Cabanel, H. Makart, w Polsce — H. Siemiradzki.
