Żymirski Franciszek

Żymirski Franciszek, ur. 5 X 1778, Warszawa, zm. 27 II 1831, tamże,

generał;

uczestnik powstania kościuszkowskiego 1794; od 1797 w Legionach pol. we Włoszech, brał udział w kampaniach 1799, 1800 i 1802, następnie w walkach z antyfr. powstaniem 1803–04 na Santo Domingo; od 1807 w armii Księstwa Warsz., uczestnik kampanii 1807, od 1808 walk w Hiszpanii, wojny pol.-austr. 1809 (od 1811 dowódca pułku) i kampanii ros. 1812; odznaczony Orderem Wojennym Virtuti Militari; od 1815 w armii Królestwa Pol., dowódca grenadierów gwardii, od 1817 generał, dowódca brygady w 1. dyw. piechoty, od 1818 pułku grenadierów gwardii, od 1823 brygady w I Korpusie Rezerwowym; w powstaniu listopadowym 1830–31 dowódca dywizji, walczył na Podlasiu, ranny w bitwie pod Grochowem, zmarł.

Bibliografia

M. Tarczyński Franciszek Żymirski – generał zapomniany, Warszawa 1988;

A. Kosin, R.E. Stolarski Car, honor i ojczyzna..., Warszawa 1991.