Zug Szymon Bogumił
 
Encyklopedia PWN
Zug Szymon Bogumił, ur. 20 II 1733, Merseburg (Saksonia), zm. 11 VIII 1807, Warszawa,
architekt i projektant ogrodów;
od 1752 pracował w Saskim Urzędzie Bud. w Dreźnie; od 1756 w Polsce; 1768 nobilitowany; w wielostronnej twórczości przeszedł od form późnobarok. do klasycyzmu o orientacji fr.; w krajobrazowych założeniach ogrodowych reprezentował nurt preromant.; stosował nowe rozwiązania w kształtowaniu bryły i przestrzeni. Główne prace arch. w Warszawie: kościół ewang.-augsb. Św. Trójcy (1777–81), dom handl. Rezlera i Hurtiga (1785) oraz pałace — Szaniawskiego (później Blanka, 1762–64), Poniatowskiego (1772), K. De Nassau (1777–80); także pałacyk w Bażantarni (ob. Natolin, 1780), pałac w Międzyrzecu Koreckim na Wołyniu (ok. 1789); założenia ogrodowe: Młociny (od ok. 1760), Solec (1772), Powązki (ok. 1772), Mokotów (ok. 1775), na Książęcem (ok. 1776), na Górze (ok. 1779), Arkadia (od 1779); w tych ogrodach wzniósł wiele różnorodnych pawilonów w stylach hist. i egzotycznych.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Natolin, pałac (rycina M. Scholtza, 1840)fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia