Zacharow Mark A., ur. 13 X 1933, Moskwa
ros., reżyser i aktor;
Zacharow Mark A.
Encyklopedia PWN
początkowo związany z Teatrem Uniw. Moskiewskiego (tu debiut reżyserski), 1965–72 z Teatrem Satyry, od 1973 kier. Moskiewskiego Teatru „Lenkom”; pierwsze przedstawienia: Smok J. Szwarca (1961), Kariera Artura Ui B. Brechta (1964) oraz Intratna posada A. Ostrowskiego (1967) aluzyjnie odzwierciedlały problemy współczesności; w latach 70. i 80. Z. tworzył jednocześnie popularne widowiska muz., m.in.: Dyl Sowizdrzał G. Gorina wg Ch. de Costera z muz. G. Gładkowa (1974), „Junona” i „Awos”, rock-opera A. Rybnikowa wg A. Wozniesienskiego (1981), oraz przedstawienia dramaturgii współcz., m.in.: Etiuda rewolucyjna (1978) i Dyktatura sumienia (1986) M. Szatrowa, Okrutne zabawy A. Arbuzowa (1979), Tri diewuszki w gołubom L. Pietruszewskiej (1985), a także Złodzieja W. Myśliwskiego (1978); wydarzeniem było, odbiegające od tradycji interpretacyjnej, przedstawienie Iwanowa A. Czechowa (1975), z J. Leonowem w roli tytułowej; inscenizacje z przeł. lat 80. i 90., zwłaszcza Pominalnaja molitwa wg Szolema Alejchema (1989), Wesele Figara P. de Beaumarchais’go (1993) i Mewa Czechowa (1994) uchodzą niekiedy za przykłady postmodernizmu w ros. sztuce teatr.; reżyser filmowy wersji Smoka Szwarca (1988); autor publikacji Kontakty na raznych jazykach (1988).
