Wiktor Emanuel II
 
Encyklopedia PWN
Wiktor Emanuel II, z dynastii sabaudzkiej, ur. 14 III 1820, Turyn, zm. 9 I 1878, Rzym,
król Sardynii 1849–61, następnie od 1861 pierwszy król zjednoczonych Włoch, syn Karola Alberta;
elastyczna polityka zagr. min. C.B. Cavoura (udział w wojnie krymskiej po stronie Francji i Wielkiej Brytanii, 1859 sojusz z Napoleonem III przeciw Austrii) oraz wykorzystanie osiągnięć kierowanego przez G. Mazziniego i G. Garibaldiego ruchu wyzwoleńczego umożliwiły Wiktorowi Emanuelowi zjednoczenie 1860–61 Włoch i utworzenie Królestwa Wł. (za pomoc w zjednoczeniu Włoch odstąpił Francji 1860 Sabaudię i Niceę); 1866 odzyskał od Austrii Wenecję; 1870 zajął Rzym i przeniósł tam stol. Włoch.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Wjazd Wiktora Emanuela II do Bolonii 1860, obraz Carlo Bossoli — Muzeum w Turynie fot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia