Vanuatu. Historia
 
Encyklopedia PWN
Vanuatu. Historia.
Wyspy zostały odkryte 1606 przez portugalskiego żeglarza, P.F. de Queirósa i ponownie 1768 przez Francuza L.A. Bougainville’a. W 1774 J. Cook opracował mapę archipelagu, który nazwał Nowymi Hebrydami. Na początku XIX w. powstały pierwsze misje chrześcijańskie. U schyłku XIX w. nastąpił intensywny napływ kolonistów francuskich i brytyjskich. W 1887 archipelag objęto zarządem brytyjsko-francuskiej Wspólnej Komisji Morskiej, od 1906 stanowił kondominium francusko-brytyjskie. W czasie II wojny światowej był ważną wojskową bazą aliantów. W 1977 na konferencji w Paryżu podjęto decyzję o przyznaniu Nowym Hebrydom niepodległości; 1978 przeprowadzono wybory i utworzono autonomiczne władze wysp. 30 VII 1980 ogłoszono niepodległość Republiki Vanuatu, co poprzedziła nieudana próba secesji wyspy Espiritu Santo. Mimo rywalizacji kilku ugrupowań politycznych i sporów między zwolennikami orientacji probrytyjskiej i profrancuskiej, międzynarodowa sytuacja Vanuatu jest stabilna. Vanuatu jest członkiem brytyjskiej Wspólnoty Narodów i ONZ (od 1981).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia