Tymoteusz

Tymoteusz,

gr. timé ‘cześć’, theós ‘Bóg’; ‘oddający cześć Bogu’,

ur. ok. 30, zm. ok. 97,

uczeń i przyjaciel św. Pawła.

Był synem poganina i Żydówki Eunice. Został nawrócony i ochrzczony (wraz z matką i babką) w Listrze najprawdopodobniej przez św. Pawła, podczas jego pierwszej podróży misyjnej. Następnie przyłączył się do Apostoła Narodów w czasie drugiej wyprawy misyjnej. Potem był przezeń wysyłany do gmin chrześcijańskich z samodzielnymi zadaniami. Został wymieniony w 7 listach św. Pawła obok ich autora (co wskazuje, że pełnił funkcję sekretarza). Adresat jego 2 Listów do Tymoteusza, zawierających pouczenia dla przełożonych Kościoła, które uważa się obecnie za utwory pseudonimowe. Według tych listów Tymoteusz byłby biskupem w Efezie. Utwóry apokryficzne podają okoliczności jego męczeństwa, historycznie dość prawdopodobne — święty miał zostać śmiertelnie pobity przez pogan w Efezie, kiedy zaprotestował przeciw krwawym igrzyskom lub czczeniu bogini Diany. Z powodu tej niejasności od czasu reformy liturgii w 1969 jest określany jako „wyznawca” a nie „męczennik”. W sztuce jest przedstawiany w tunice bądź w stroju biskupim z kamieniami leżącymi u jego stóp. Opiekuje się Kretą i chorymi na żołądek (sam cierpiał na bóle żołądkowe). Święto: 26 I (wraz z Tytusem).