Tolhappijam
najstarszy zabytek piśmiennictwa tamilskiego, traktat gramatyczny i poet., pochodzący z okresu sangam;
[tamil. tolkāppiyam ‘dawna kompozycja’],
Tolhappijam
Encyklopedia PWN
jest utworem niejednorodnym, zapewne dziełem kilku autorów; najwcześniejsze partie powstały prawdopodobnie w I w. p.n.e., najpóźniejsze — nawet IV–V w. n.e.; napisany krótką, zwięzłą formą wiersza (sutra); dzieli się na 3 części, z których każda zawiera po 9 rozdziałów; pierwsza — Eluttadiharam [‘rozdział o literach’] (483 sutry), zajmuje się fonetyką i fleksją; druga — Solladiharam [‘rozdział o słowach’] (ok. 460 sutr), traktuje o morfologii i semantyce; trzecia — Poruladiharam [‘rozdział o znaczeniu’] (ok. 660 sutr), dotyczy przedstawiania w poezji tematów miłosnych i bohaterskich, zawiera rozdziały o prozodii, porównaniach i sztuce kompozycji. T. do dzisiaj jest uznawany za tekst normatywny dla tamilskich poetów i teoretyków literatury.
