Terramare kultura,
archeol. kultura środkowej i późnej epoki brązu (1700–1100 p.n.e.), zajmująca gł. tereny północnej Italii, zwłaszcza Niz. Padańską;
Terramare kultura
Encyklopedia PWN
osiedla na pagórkach, otoczone wałem i fosą, a także osady palafitowe z czworobocznymi budynkami; gospodarka roln.; rozwinięte tkactwo, garncarstwo i handel (znano dwukołowy wóz, do którego zaprzęgu używano konia); pochówki początkowo szkieletowe, od XIV w. p.n.e. upowszechniło się ciałopalenie; znane wyroby z brązu, kości, rogu i drewna; ceramika o mało zróżnicowanych formach — naczynia z uchami i uchwytami (często zoomorficznymi), zdobione żłobkami, guzami i girlandami; nazwa kultury od określenia tłustej ziemi (warstwy kulturowej) — terra mare.
