Szwedzi,
naród germański tworzący podstawową ludność Szwecji,
Szwedzi
Encyklopedia PWN
niewielkie grupy w innych państwach skand., duże społeczności pochodzenia szwedz. w USA (ok. 4,3 mln) i Kanadzie (ok. 280 tys.); język szwedz.; od XVI w. luteranie (schrystianizowani w XI–XII w.); przodkami Szwedów były germańskie plemiona Swewów i Gotów, zamieszkujące na początku n.e. środkową i południową Szwecję; w etnogenezie uczestniczyli też Finowie i Lapończycy; w IX–XI w. Szwedzi brali udział w wyprawach wikingów (Normanowie); etniczna odrębność zaczęła kształtować się w XI w., po podporządkowaniu Gotów i stworzeniu państwa szwedz.; w XIII w. podbili Finów, w XVII w. nastąpiła największa polit. i terytorialna ekspansja Szwedów w Europie. Kultura nar. rozwijała się początkowo w znacznej izolacji od eur., w czasach nowoż. zaznaczyły się wpływy m.in. kultury fr. i niem.; kultura lud. należy do kręgu skand., na południu silne wpływy duńskie; Szwedzi uroczyście obchodzą m.in. święto letniego przesilenia (midsommar) oraz dzień św. Łucji, nar. świętem jest Dzień Flagi Szwedzkiej (6 VI); współcześnie należą do eur. narodów o najwyższym poziomie rozwoju ekon. i społecznego.
