Stronnictwo Zachowawcze,
konserwatywne stronnictwo polit.;
Stronnictwo Zachowawcze
Encyklopedia PWN
zał. 1922 z inicjatywy grupy ziemian i arystokracji; działalność oparta na utworzonym 1919 w Krakowie stowarzyszeniu właścicieli ziemskich Związku Ziemian; Stronnictwo propagowało wzorzec ustrojowy faszyzmu wł. oraz monarchizm; nie osiągnęło większych wpływów; prezes A. Dworski, gł. działacze: K. Borelowski-Plater, K. Morawski, H. Tarnowski, M. Sobański, A. Wielopolski; 1926 większość działaczy weszła do Stronnictwa Chrześcijańsko-Narodowego, pozostali (m.in. Plater, Morawski, Tarnowski) utworzyli Klub Zachowawczo-Monarchistyczny; 1937 powstało kolejne S.Z. utworzone przez czł. Zjednoczenia Zachowawczych Organizacji Polit. przeciwnych przystąpieniu do OZN; program S.Z. akceptował ograniczenia demokracji parlamentarnej, ale sprzeciwiał się nadmiernemu wzrostowi władzy wykonawczej również w dziedzinie gosp., krytykował ordynację wyborczą do sejmu, głosił solidaryzm społ., podkreślał znaczenie Kościoła katol. dla życia narodu; prezes A. Bniński, gł. działacze: W. Brun, A. Krzyżanowski, J. Michalski, S. Wańkowicz; działało do 1939.
