Skórcz
 
Encyklopedia PWN
Skórcz,
miasto w województwie pomor., w powiecie starogardzkim, na skraju Pojezierza Starogardzkiego, na pograniczu Borów Tucholskich, w dolinie Szorycy (dorzecze Wierzycy).
Ludność miasta: ogółem — 3,6 tys. mieszkańców (2019)
Gęstość zaludnienia: 906,2 os/km2 (2019)
Powierzchnia: 4 km2
Współrzędne geograficzne: długość geograficzna: 18°32′E, szerokość geograficzna: 53°48′N
Prawa miejskie: nadanie praw — 1934
Oficjalne strony WWW: skorcz.pl
wieś na Pomorzu Gdańskim, wzmiankowana 1339; od 1466, na mocy pokoju tor. w Polsce (Prusy Król.); 1772–1920 w zaborze pruskim; 1866 powstał tu pierwszy na Pomorzu Bank Lud.; od 1906 połączenie kol.; prawa miejskie 1934. Lokalny ośr. usługowy; drobny przemysł drzewny, elektrotechniczny i spoż.; Zespół Szkół Agrobiznesu. W okolicy Skórcza odkryto źródła miner.; got. kościół Wszystkich Świętych (ok. poł. XIV w., przebudowy).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia