Seleukos I Nikator
władca Azji od 312, ojciec Antiocha I Sotera;
[gr., ‘zdobywca’],
Séleukos Nikátōr, założyciel dyn. Seleucydów, ur. ok. 358, zm. 281 p.n.e.,
Seleukos I Nikator
Encyklopedia PWN
oficer Aleksandra III Wielkiego, od 321 zarządca Babilonii; wygnany, 312 wrócił do Babilonu, podbił Medię i Suzjanę, tworząc podstawy terytorialne przyszłej monarchii; po bitwie pod Ipsos (301) otrzymał ziemie do gór Taurus; 281 pokonał króla Tracji, Lizymacha, i opanował całą Azję Mniejszą; zamordowany.
