diadochowie
 
Encyklopedia PWN
diadochowie
[gr. diádochos ‘następca’],
w starożytności wodzowie macedońscy, którzy po śmierci Aleksandra III Wielkiego (323 p.n.e.) podzielili między siebie jego państwo;
w większości byli to potomkowie wielkich rodów macedońskich, dowódcy w armii Aleksandra III Wielkiego: Perdikkas, Ptolemeusz, Antygon Jednooki, Lizymach, Antypater i jego syn Kassander, Seleukos, a także Grek Eumenes z Kardii; długotrwałe walki między nimi (tzw. wojny diadochów) i między ich następcami, zwanymi epigonami, doprowadziły do powstania 3 państw skupionych wokół dynastii: Antygonidów, Ptolemeuszów i Seleukidów.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia