Roztocze Wschodnie
 
Encyklopedia PWN
Roztocze Wschodnie, Roztocze Południowe, dawniej Roztocze Rawskie,
południowo-wschodnia część Roztocza ciągnąca się od poprzecznego obniżenia między Narolem a Lubyczą Królewską po okolice Lwowa;
pow. pol. części ok. 390 km2; w granicach Polski leży część pasma Wielki Dział (z kulminacją 390 m) — od źródeł Tanwi i Raty po okolice Hrebennego. R.W. jest zbudowane z mor. piaskowców i wapieni litotamniowych miocenu, leżących na skałach górnokredowych (wapienie, margle, opoki, gezy); skały te są przykryte miejscami przez plejstoceńskie lessy; słabo rozczłonkowane; wyraźne zrównania wierzchowinowe (wyższe na wys. ok. 360 m), liczne ostańce skalne. Dominują jałowe gleby bielicowe (Podzoluvisols) i rdzawe (Arenosols) wytworzone z piasków; układ pierwotny roślinności, podobny jak na Roztoczu Środkowym; znacznie zalesione. Ponad połowa R.W. jest chroniona w Południoworoztoczańskim Parku Krajobrazowym (utworzony 1989, pow. 202,6 km2), na Ukrainie — rezerwat Roztocze; w Horyńcu Zdroju i Narolu występują siarczanowe źródła mineralne; gł. miejscowość w części pol. — Hrebenne (przejście graniczne), w części ukr. — Rawa Ruska i na południowo-wschodnim krańcu regionu przedmieścia Lwowa.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia