Reichsdeutsch

Reichsdeutsch

[rạⁱśsdoⁱcz; niem., ‘Niemiec Rzeszy’],

oficjalny termin używany w Rep. Weimarskiej i III Rzeszy w odniesieniu do obywatela niem. zamieszkałego w Rzeszy, w odróżnieniu od Niemca mającego obywatelstwo niem. i mieszkającego za granicą (Auslanddeutsch) i obywatela innego państwa, który dobrowolnie lub pod przymusem określił swą narodowość jako niem. (Volksdeutsch);

rozróżnienie to powodowało odmienne ich traktowanie przez niem. władze.