Regolini–Galasi grób
 
Encyklopedia PWN
Regolini–Galasi grób,
jeden z najstarszych komorowych grobów etruskich (poł. VII w. p.n.e.), odkryty 1836 na cmentarzysku Sorbo w Cerveteri (Włochy);
nazwa upamiętnia odkrywców zabytku; grób składał się z wąskiej komory (7,30×1,30–1,40 m), częściowo wykutej w skale a częściowo zbudowanej z kamiennych bloków, tworzących pozorne sklepienie; do komory prowadził również wąski dromos dł. 9,5 m; w grobie odkryto 3 pochówki: ciałopalny i 2 szkieletowe; jak informuje napis na znalezionej srebrnej czarce jeden ze zmarłych nosił imię Larth; niezwykle bogate wyposażenie: 2 wozy, brązowe łoże grobowe, okazały drewniany tron ozdobiony brązowymi blachami z repusowaną dekoracją, ogromne wschodnie kotły ozdobione głowami zwierząt, osiem brązowych tarcz, fenickie czarki ze złoconego srebra, fantazyjne naczynia bucchero nero, powtarzające niekiedy formy wschodnich i gr. wyrobów z kości słoniowej, złota biżuteria; przedmioty te są przechowywane w Muzeach Watykańskich.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia