Przybyszewska Dagny, z domu Juel, ur. 8 VI 1867, Kongsvinger, zm. 5 VI 1901, Tyflis (ob. Tbilisi),
żona Stanisława (od 1893), norweska pisarka i pianistka;
Przybyszewska Dagny
Encyklopedia PWN
od 1893 związana ze środowiskiem berlińskiej niem.-skand. cyganerii artyst., od 1898 także — krak.; autorka utworów dram. oraz poematów prozą zamieszczanych m.in. w krak. „Życiu”; pośmiertnie opublikowano jej dramaty Kiedy słońce zachodzi... i Krucze gniazdo (oba 1902); urok i fascynująca uroda P. były inspiracją dla wielu twórców tego okresu, m.in.: E. Muncha (obrazy i grafika), S. Wyspiańskiego (rysunki), A. Strindberga, przede wszystkim zaś Przybyszewskiego (Totenmesse 1893, wersja pol. Requiem aeternam 1904; Vigilien 1895, wersja pol. Z cyklu Wigilii 1899; Homo sapiens 1895–96, wersja pol. 1901). Jej życie i tragiczna śmierć (zastrzelona przez przyjaciela) stały się kanwą pol.-norweskiego filmu Dagny (1976) H. Sandoy.
