Przesmycki Zenon
 
Encyklopedia PWN
Przesmycki Zenon, pseud. Miriam, Jan Żagiel, ur. 22 XII 1861, Radzyń Podlaski, zm. 17 X 1944, Warszawa,
krytyk literacki, poeta i tłumacz;
jeden z czołowych twórców programu Młodej Polski, 1887–88 współredaktor warsz. „Życia”, zał. (1901), wydawca i redaktor „Chimery”; 1919 min. kultury i sztuki; od 1933 czł. PAL; sformułował najbardziej wyrazisty i konsekwentny program modernist. estetyzmu (hasło „sztuka dla sztuki”) i elitaryzmu twórczego (występował jednocześnie z projektami upowszechnienia wartości kult.), zwolennik i interpretator symbolizmu (programowy esej jako wstęp do Wyboru pism dramatycznych M. Maeterlincka, 1894, pierwodruk „Świat” 1891); zbiór szkiców Pro arte (1914), parnasistowskie wiersze w tomie Z czary młodości (1893), przekłady współcz. liryki fr. (A. Rimbaud), belgijskiej, czeskiej, amer.; oprac. i wydał twórczość C. Norwida (Pisma zebrane, t. 1–4 1912, Wszystkie pisma, t. 3–6, 8, 9 1937–38); Wybór pism krytycznych (t. 1–2 1967).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia