Prythwiradź raso

Prythwiradź raso, Prythwiradź rasau, hindi Pṛthvīrāj rāso/rāsau

[‘raso o Prythwiradźu’],

poemat rycerski (raso), który bywa uznawany za najstarsze dzieło literatury hindi; jego autorstwo przypisuje się Ćandowi (znanemu także jako Ćandbardai) — bardowi ks. Prythwiradźa Ćauhana z Delhi (zm. 1192); czas powstania utworu, zachowanego w 4 niejednorodnych recenzjach, z których najkrótsza uchodzi za najbliższą oryginałowi, jest jednak dyskusyjny. Ustępy dźinijskiego dzieła w prakrycie apabhramśa pt. Puratana prabandha sangraha [‘zbiór starych utworów’] (1470), zbieżne z fragmentami P.r., wskazują, że zarówno opowieść, jak i znaczne części poematu były znane przed 2. poł. XV w. Znana obecnie forma utworu ukształtowała się zapewne w XVII w., cechy języka wskazują, iż nastąpiło to w Radźasthanie. Główny wątek P.r. opowiada o wielkim uczuciu Prythwiradźa do Sanjogity, jest wpleciony w wątek bohaterski — Prythwiradź walczy z ojcem ukochanej, by zdobyć swą wybrankę, kontynuuje też walkę z muzułm. najeźdźcą — Szahabuddinem, czyli Mohammadem Ghorim, przez którego zostaje ostatecznie pokonany.