Powstanie warszawskie

Powstanie warszawskie

31 lipca władze krajowe RP i dowództwo Armii Krajowej podjęły decyzję o rozpoczęciu w Warszawie zbrojnego powstania przeciw Niemcom. Wiązało się z ofensywą Armii Czerwonej i realizacją ogólnopolskiego Planu Burza. Walki wybuchły popołudniem 1 sierpnia w całym mieście. Żołnierzom AK i ludności cywilnej udało się opanować większość lewobrzeżnych dzielnic mieszkalnych, ale w rękach niemieckich pozostało wiele punktów strategicznych i szlaki komunikacyjne. Na rozkaz Hitlera doborowe jednostki SS i Wehrmachtu rozpoczęły brutalne tłumienie powstania, połączone z eksterminacją ludności i celowym, całkowitym zniszczeniem substancji materialnej. Wroga postawa Stalina uniemożliwiła poważniejszą pomoc ze strony aliantów. Do 11 sierpnia zdławiono opór na Ochocie i Woli, a do 2 września na Starym Mieście i Sadybie. 13 września Armia Czerwona zajęła Pragę, a nieliczne oddziały Kościuszkowców dokonały trzech desantów na Żoliborzu, w rejonie mostu średnicowego i na Czerniakowie, zakończonych fiaskiem do 21 września. Pozbawione pomocy i zniszczone miasto kapitulowało – 27 września Mokotów, 30 Żoliborz, 2 października Śródmieście.