Popiełuszko Jerzy, błogosławiony, ur. 14 IX 1947, Okopy k. Suchowoli (Podlasie), zm. 19 X 1984, Włocławek,
ksiądz, kaznodzieja, duszpasterz ludzi pracy; 2010 beatyfikowany.
W 1972 otrzymał święcenia kapłańskie. Od 1980 wikariusz parafii Św. Stanisława Kostki na Żoliborzu w Warszawie; duszpasterz warsz. służby zdrowia, zaangażowany w ruch obrony nienarodzonych; VIII 1980 wśród strajkujących robotników huty Warszawa; kapelan NSZZ „Solidarność”, po wprowadzeniu stanu wojennego (1981) organizował pomoc dla internowanych i ich rodzin; od 1982 przewodniczył w kościele Św. Stanisława Kostki comiesięcznym mszom św. za ojczyznę, gromadzącym uczestników z całego kraju; 1983 zainicjował ogólnopol. pielgrzymkę ludzi pracy na Jasną Górę; w homiliach głosił chrześc. zasady moralne w odniesieniu do współcz. życia publicznego w Polsce, bronił prawa do życia w wolności i sprawiedliwości, protestował przeciw aktom bezprawia i przemocy. Popiełuszko stał się celem polit. szykan i prowokacji ze strony władz PRL oraz oszczerstw w państw. środkach przekazu; aresztowany pod fałszywymi zarzutami (1983), wielokrotnie przesłuchiwany, oskarżony o „nadużywanie wolności sumienia i wyznania” (1984); w nocy z 18 na 19 X 1984 porwany przez funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa w Górsku k. Torunia i zamordowany; jego grób przy kościele Św. Stanisława Kostki stał się miejscem kultu i celem pielgrzymek z Polski i zagranicy (również mężów stanu); zbiory kazań rel.-patriotycznych (do 1990 wyd. poza cenzurą): Ku wolności wyswobodził nas Chrystus. Homilie, wywiady, słowo ostatnie (1984, oprac. J. Wojnowski), Homilie (1984), Cena miłości ojczyzny (1984), Kazania patriotyczne (Paryż 1985) Kazania (1987), Kazania ks. Jerzego Popiełuszki 1982–84 (1992, oprac. J. Sochoń); II 1997 rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego; 2009 odznaczony Orderem Orła Białego (pośmiertnie).