Polscy Socjaliści
 
Encyklopedia PWN
Polscy Socjaliści (PS),
konspiracyjna organizacja polit., utworzona IX 1941 w Warszawie w wyniku zjednoczenia lewicowych grup wywodzących się z przedwojennej PPS, skupionych wokół pism: „Barykada Wolności”, „Gwardia”, „Na barykadzie”, oraz innych działaczy odmawiających PPS-WRN prawa do wyłączności reprezentowania ruchu socjalistycznego;
w deklaracji programowej wysuwali tezę, że wojna zakończy się ogólnoeur. rewolucją socjalist. i powstaniem Socjalist. Stanów Zjedn. Europy; popierali politykę porozumienia z ZSRR prowadzoną przez gen. W. Sikorskiego, przy jednoczesnej negatywnej ocenie systemu polit. Związku Radzieckiego; IX 1941–III 1943 wchodzili w skład Politycznego Komitetu Porozumiewawczego; organizacją zbrojną PS były Formacje Bojowo-Milicyjne; gł. działacze: P. Gajewski, T. Głowacki, W. Markowski, A. Próchnik, L. Raabe, H. Wachowicz; na przeł. 1942 i 1943 większość działaczy przeszła do PPS-WRN (Markowski zrezygnował z mandatu w Pol. Kom. Porozumiewawczym na rzecz K. Pużaka); pozostali IV 1943 przekształcili partię w Robotniczą Partię Polskich Socjalistów.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia