Plaut
 
Encyklopedia PWN
Plaut, Titus Maccius Plautus, ur. ok. 250, Sarsina (Umbria), zm. ok. 184 p.n.e.,
komediopisarz rzymski;
autor prawdopodobnie ok. 130 sztuk — zachowanych 21 (wyd. pol. t. 1–4 1931–37); są to przeważnie przeróbki sztuk gł. przedstawicieli nowej komedii attyckiej: Menandra, Filemona i Difilosa; P. dokonywał w nich jednak wielu zmian, m.in. posługiwał się kontaminacją i wprowadzał koloryt rzymski; partie wok., sceny baletowe, komizm sytuacyjny i szybkie tempo gry nadawały sztukom P. charakter zbliżony do operetki lub wodewilu; barwy dodawał język — potoczny, lud., dosadny i dowcipny. Za najciekawsze komedie uchodzą m.in.: Amfitrion, Skarb (wzór dla Skąpca Moliera), Bracia (komedia sobowtórów, wyzyskana przez W. Szekspira w Komedii omyłek), Żołnierz samochwał (bohater tytułowy to pierwowzór m.in. Papkina w Zemście A. Fredry). Komedie P., grane niemal do końca starożytności, cieszą się powodzeniem także w nowoż. Europie.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia