Photo-CD,
system CD stosowany do zapisu fotografii na płycie CD, zw. płytą Photo-CD;
Photo-CD
Encyklopedia PWN
fotografie wykonane na błonie fot. są przed zapisaniem na płycie skanowane za pomocą specjalnego (o dużej rozdzielczości) skanera, a następnie poddawane konwersji do wymaganego formatu (określającego rozdzielczość obrazu). Odtwarzanie fotografii (w postaci obrazu wyświetlanego na ekranie lub papierowej odbitki) odbywa się za pomocą specjalnego odtwarzacza lub czytnika CD-ROM połączonych z odbiornikiem telew. lub monitorem komputerowym. Podstawowy format Photo-CD (format Base) ma rozdzielczość 768 × 512 pikseli (piksel), dostosowaną do standardowego odbiornika telew. lub monitora komputerowego; formaty Base/4 (384 × 256) i Base/16 (192 × 128) służą do szybkiego przeglądania zdjęć oraz otrzymywania papierowych odbitek niskiej jakości; formaty 4Base (1536 × 1024) i 16Base (3072 × 2048) są przeznaczone do multimedialnych prezentacji obrazów wysokiej jakości oraz wykonywania papierowych odbitek jakością dorównujących odbitkom wykonywanym na podstawie negatywu. Na jednej płycie Photo-CD można zapisać 100 zdjęć we wszystkich 5 formatach; rezygnacja z wysokich rozdzielczości znacznie zwiększa tę liczbę, a także umożliwia zapis tekstu i dźwięku. Zaletami systemu Photo-CD są m.in.: nie zmieniająca się w czasie jakość zarejestrowanych fotografii, łatwość ich przesyłania na odległość oraz przetwarzania przy użyciu programów graficznych (grafika komputerowa) i DTP. Photo-CD, oprac. w firmach Eastman Kodak Company i Philips Elektronics N.V., po raz pierwszy został zaprezentowany 1990 na targach Photokina w Kolonii.
