Organizacja Europejskiej Współpracy Gospodarczej
 
Encyklopedia PWN
Organizacja Europejskiej Współpracy Gospodarczej, ang. Organization for European Economic Cooperation (OEEC),
międzynarodowa organizacja gospodarcza,
powołana przez 15 państw zachodnioeuropejskich i Turcję, objętych amerykańską pomocą gospodarczą w ramach planu Marshalla, pierwotnie głównie w celu koordynacji zagospodarowania otrzymywanych środków; do OEEC przyjęto też zachodnie strefy okupacyjne Niemiec; 1949 członkiem została RFN, a 1959 Hiszpania; status specjalny miała Jugosławia; OEEC działała także na rzecz liberalizacji handlu między państwami członkowskimi oraz stabilizacji i doprowadzenia do pełnej wymienialności ich walut; 1950 państwa OEEC utworzyły Europejską Unię Płatniczą, a 1958 większość z nich wprowadziła wymienialność walut; na mocy konwencji paryskiej z 1960 (weszła w życie 1961) OEEC przekształcono, wraz z przystąpieniem Kanady i Stanów Zjednoczonych, w Organizację Współpracy Gospodarczej i Rozwoju.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia