Olgierd
 
Encyklopedia PWN
Od 1341 dzielnicowy książę Krewy, wraz z Kiejstutem (późniejszym współrządcą, odpowiedzialnym za działania na zachodzie) pozbawił władzy zwierzchniej brata, Jewnuta (litew. Junutis); odpowiedzialny za politykę na wschodzie dążył do opanowania ziem ruskich; 1346 po wyparciu inflanckiej gałązi zakonu krzyżackiego zyskał wpływy w Pskowie i Nowogrodzie Wielkim, a następnie włączył do Litwy ziemię siewiersko-czernihowską i część Smoleńszczyzny, co doprowadziło do konfliktu z Moskwą; wojny pol.-litew., gł. 1349–51, zakończyły się włączeniem 1366 do Litwy części Wołynia i Podlasia oraz utratą zajętego 1363 Podola. Od 1351 Olgierd walczył z Mongołami, po zwycięstwie pod Sinymi Wodami i wyprawie na Krym 1363 włączył do Litwy Kijów. Rywalizując z Moskwą o miano zjednoczyciela ziem ruskich, 1368–72 toczył z nią pomyślne wojny i prawie dwukrotnie powiększył terytorium państwa litew., w którym ruska kultura i język zaczęły zyskiwać przewagę nad litewskością. Jeden z najpotężniejszych władców ówczesnej Europy Wschodniej i zręczny polityk (żonaty z Marią witebską, następnie Julianną twerską), prawdopodobnie pod koniec życia ochrzczony wg obrządku wschodniego.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia