Nowa Huta,
dzielnica samorządowa we wschodniej części Krakowa, nad Wisłą oraz jej lewymi dopływami Dłubnią i Potokiem Kościelnickim;
Nowa Huta
Encyklopedia PWN
1990 przekształcona w 5 dzielnic samorządowych: XIV (Czyżyny), XV (Mistrzejowice), XVI (Bieńczyce), XVII (Wzgórza Krzesławickie, XVIII (Nowa Huta). Budowa miasta od 1949 (generalny projektant 1949–59 T. Ptaszycki), m.in. na terenie wsi Mogiła i Krzesławice, od 1950 budowa kombinatu metalurgicznego (od 1954 Huta im. Lenina, ob. Huta im. Sendzimira); 1951 włączona do Krakowa; funkcje gł. przem.-mieszkaniowe; budowa Nowej Huty zakłóciła dotychczasowy rozwój Krakowa, zmieniając zasadniczo jego charakter, wielkość, strukturę społ., koncepcję urb., a w dalszej perspektywie przynosząc katastrofalną degradację środowiska naturalnego; reprezentacyjne centrum Nowej Huty uważane jest za najpełniejszy przykład architektury realizmu socjalistycznego w Polsce. Huta im. Sendzimira produkuje gł. surówkę, stal, wyroby walcowane i kute; po 1989 program modernizacji Huty w zakresie ochrony środowiska (m.in. likwidacja produkcji na najbardziej zanieczyszczających środowisko wydziałach). Cementownia, zakłady tytoniowe; Politechnika Krak., AWF; tereny sport.-rekreacyjne; teatr, Muzeum Lotnictwa i Astronautyki.
