„NIE”, „Niepodległość”,
kadrowa organizacja wojsk. tworzona od wiosny 1944 w celu kontynuowania walki o niepodległość Polski po zajęciu terytorium kraju przez Armię Czerwoną i przejęciu władzy przez komunistów;
„NIE”
Encyklopedia PWN
kadry, środki finansowe i techn. miała przejąć z AK (po jej rozwiązaniu); komendanci: III–VII 1944 pułkownik E.A. Fieldorf („Nil”), VII 1944–I 1945 gen. L. Okulicki („Niedźwiadek”), III–V 1945 pułkownik J. Rzepecki („Prezes”); do VIII 1944 zawiązki organizacyjne „N.” utworzono w okręgach wschodnich (zabużańskich) i w okręgu lubel. AK; po wkroczeniu na ich obszar Armii Czerwonej działalność podjęły jedynie ogniwa „N.” obszaru lwow.; w okresie powstania warsz., ze względu na mobilizację oddziałów AK, zawieszono prace przygotowawcze w okręgach centralnych i zachodnich. Po rozwiązaniu AK (19 I 1945) „N.” podjęła samodzielną działalność; jej struktura organizacyjna obejmowała 3 obszary: centralny (komendant pułkownik J. Mazurkiewicz), zachodni (pułkownik J. Szczurek-Cergowski) i południowy (brak danych), okręgi i inspektoraty; „N.” prowadziła gł. propagandę i wywiad, jej działalność dezorganizowały aresztowania i przesunięcia frontu radziecko-niem. (I 1945); V 1945 na wniosek komendanta „N.” pełniący obowiązki Nacz. Wodza gen. W. Anders rozwiązał organizację; w jej miejsce pułkownik Rzepecki powołał Delegaturę Sił Zbrojnych na Kraj.
