Lubin

rys. Z. Kwiatkiewicz/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

Lubin,

m. powiatowe w województwie dolnośląskim, na Wysoczyźnie Lubińskiej, nad Zimnicą (lewy dopływ Odry).

Ludność miasta: ogółem — 74,1 tys. mieszkańców (2013)

Gęstość zaludnienia: 1 806,2 os/km² (2013)

Powierzchnia: 41 km²

Współrzędne geograficzne: długość geograficzna: 16°12′E, szerokość geograficzna: 51°24′N

Prawa miejskie: nadanie praw — przed 1290

Oficjalne strony WWW: www.lubin.pl

w XII w. gród kasztelański, prawa miejskie ok. 1295; należał do księstwa głogowskiego; od 1331 pod zwierzchnictwem Czech, dzielił losy polit. Śląska; od 1742 w państwie pruskim (zgermanizowana nazwa Lüben); w XIV–XV w. miasto rzemieślniczo-handl.; ośr. sukiennictwa, w XVII–XIX w. płóciennictwa; od XIX w. rozwój przemysłu, m.in. spoż.; od 1871 połączenie kol. z Legnicą i Głogowem; w czasie II wojny światowej zniszczony w ok. 70%; od 1945 w granicach Polski, odbud.; 1742–1975 i od 1999 siedziba powiatu; 31 VIII–2 IX 1982 demonstracje przeciwko stanowi wojennemu, stłumione przez siły bezpieczeństwa (ofiary śmiertelne). Ośr. mieszkaniowy, usługowy i dyspozycyjny Legnicko-Głogowskiego Okręgu Miedziowego; rozwój przemysłu miedziowego przyczynił się do szybkiej rozbudowy Lubina, 1950–89 liczba mieszkańców wzrosła ponad 33-krotnie; kopalnia miedzi i zakład wzbogacania rud, należące do Kombinatu Górniczo-Hutn. „Polska Miedź” SA, ponadto rozwinięty przemysł materiałów budowlanych, metal., odzieżowy i spoż.; wiele przedsiębiorstw budowlano-montażowych, związanych gł. z górnictwem miedzi; klub sport., automobilklub; ruiny got. zamku i fragmenty murów miejskich z XIV w.; późnogot. kościół (XIV w., rozbudowa 1446–1515).

Lubin, kościół MB Częstochowskiej i dawna wieża obronna