Láng István, ur. 11 III 1933, Budapeszt, zm. 23 X 2023,
kompozytor węgierski;
Láng István
Encyklopedia PWN
studiował w akademii muzycznej w Budapeszcie; 1966–84 był kierownikiem muzycznym w Państwowym Teatrze Lalek, od 1973 wykładał w akademii muzycznej; 1968 i 1975 laureat Nagrody im. F. Erkela; stosował nowoczesne techniki kompozytorskie (dodekafonia, aleatoryzm); 4 symfonie (1965–85), Impulsioni na obój i orkiestrę (1969), Koncert skrzypcowy (1977); utwory kameralne (kwartety smyczkowe 1961, 1968, Constellations 1975, Chagall unosi się nad pogrążonym we śnie Witebskiem 1985), kantaty (Laudate hominem 1968), opery (m.in. telewizyjna Álom a szinházról ‘sen o teatrze’ 1981).
