Lamberta prawo

Lamberta prawo,

fiz. prawo wyrażające zależność światłości I powierzchni promieniującej lub rozpraszającej światło od kierunku, w którym przeprowadza się obserwacje;

wyraża się wzorem I = I₀cosφ, gdzie I₀ — światłość w kierunku normalnym (φ = 0), φ — kąt między normalną do powierzchni świecącej i kierunkiem obserwacji; prawo Lamberta ściśle stosuje się do ciała doskonale czarnego; ma duże znaczenie w fotometrii; sformułowane 1760 przez J.H. Lamberta.