Kserkses I

Kserkses I, staropers. Chszajarsza, z dynastii Achemenidów, ur. ok. 517, zm. 465 p.n.e.,

król perski od 486, syn Dariusza I Wielkiego;

482 stłumił powstanie w Babilonii; dążąc do podboju Grecji zorganizował 480 wielką wyprawę, zakończoną klęskami Persów pod Salaminą i Platejami (perskie wojny); niechętny dawnym wierzeniom, szerzył kult Ahura Mazdy; prowadził rozbudowę pałaców w Persepolis i Ekbatanie; za jego panowania Fenicjanie w służbie perskiej próbowali opłynąć Afrykę; uwikłany w intrygi pałacowe, padł ofiarą spisku.

Persepolis (Iran)