Komunistyczna Partia Zachodniej Ukrainy (KPZU), Komunistỵczna pạrtija Zạchidnoji Ukrajịny,
autonomiczna obwodowa organizacja KPP, powstała 1923 z przekształcenia KP Galicji Wschodniej (1919–23);
Komunistyczna Partia Zachodniej Ukrainy
Encyklopedia PWN
współpracowała z Komunist. Partią (bolszewików) Ukrainy; działała w woj.: lwow., wołyńskim, poleskim, tarnopol., stanisławowskim i części lubel.; w programie, bardziej niż KPP, akcentowała kwestię samookreślenia narodów; część członków propagowała hasło przyłączenia Ukrainy Zachodniej do sowieckiej Ukrainy (powstanie zbrojne, wsparte przez Armię Czerwoną); 1928 nastąpił rozłam związany z kryzysem wewn. w Sel-Robie i sporami w sprawie tzw. ukrainizacji (rozszerzenia nar. praw Ukraińców na sowieckiej Ukrainie), przeniesionych z Komunist. Partii (bolszewików) Ukrainy; KPZU organizowała m.in. strajki, kampanie wyborcze w wyborach parlamentarnych i samorządowych; ok. 4,6 tys. czł. (1934), gł. chłopi; gł. działacze: O. Kriłyk, R. Kuźma, K. Sawrycz; organ prasowy: „Nasza Prawda”; 1938 rozwiązana wraz z KPP.
