Komenda Obrońców Polski (KOP),
konspiracyjna organizacja polit.-wojsk., utworzona 1 X 1939 przez żołnierzy Korpusu Ochrony Pogranicza po rozwiązaniu Zgrupowania Korpusu Ochrony Pogranicza gen. W. Orlika-Rückemanna;
Komenda Obrońców Polski
Encyklopedia PWN
działała na obszarze całego kraju (najsilniejsza w GG) oraz na Węgrzech i w Rumunii; komendanci: mjr B. Studziński, od 1940 H. Borucki; organy prasowe, m.in. „Polska żyje”, „Kurier”; prowadziła dywersję, sabotaż przem., propagandę, wywiad, organizowała przedostawanie się ludzi z kraju do Francji (do WP); 1940–41 aresztowania jej członków; 1942 część KOP wcielono do AK, część połączyła się z Organizacją Wojsk. — Kadra Bezpieczeństwa; później współtworzyła Zjedn. Organizację KOP, OW oraz Miecza i Pługa; 1943 oddziały wojsk. KOP połączyły się z Milicją Lud. RPPS i utworzyły Polską Armię Ludową; 1943–44 KOP w składzie Nacz. Kom. Lud. Zjednoczonych Stronnictw Demokr. i Socjalist., a 1944 — Centralizacji Stronnictw Demokr., Socjalist. i Syndykalistycznych.
