Kazimierz I Odnowiciel

Kazimierz I Odnowiciel, z dynastii Piastów, ur. 25 VII 1016, zm. 19 III 1058,

książę pol., syn Mieszka II Lamberta i Rychezy, wnuczki ces. Ottona II (z dynastii Ludolfingów, spokrewnionej z Karolingami

, stąd drugie imię Kazimierza Odnowiciela — Karol, nawiązujące do tradycji Karola Wielkiego i ukazujące eur. ambicje Bolesława I Chrobrego), ojciec m.in. Bolesława II Szczodrego i Władysława II Hermana; po śmierci ojca, w związku z zamieszkami w kraju, przebywał w Niemczech na dworze swego wuja Hermana, arcybiskupa kolońskiego; w czasie jego nieobecności nastąpił rozpad państwa, wyodrębnienie się Pomorza i Mazowsza, powstanie lud. i najazd Brzetysława I czeskiego; 1038 (lub 1039) wrócił do kraju poparty przez króla niem. Henryka III i Węgry; zawarł przymierze z ks. ruskim Jarosławem Mądrym (1041), umocnione małżeństwem z jego siostrą Dobronegą; ok. 1047 przy pomocy ruskiej stłumił bunt Miecława i przyłączył Mazowsze, być może narzucił także zwierzchnictwo Pomorzu Gd.; 1050 odzyskał Śląsk zagarnięty przez Czechów, którym jednak musiał płacić trybut; odbudował aparat państw. z ośr. w Krakowie oraz sieć biskupstw polskich.