Jupiter

Jupiter, Jowisz, łac. Iuppiter, Diespiter,

mit. rzym. ojciec jasnego nieba, najważniejsze bóstwo panteonu rzym. uosabiające najwyższą władzę sprawowaną nad światem;

oficjalny przydomek — Optimus Maximus [‘najlepszy i największy’]; był mu poświęcony gł. przybytek Rzymu, na Kapitolu (świątynia dedykowana 508 p.n.e.); znajdowały się w niej również posągi jego małżonki Junony oraz Minerwy (triada kapitolińska); swą moc przejawiał w burzy oraz we wszelkich zjawiskach atmosferycznych; jako patron miasta był bogiem auspicjów oraz triumfu, co znaczy, że żadna ważna czynność polit. lub wojsk. nie powinna być podejmowana bez przychylnego znaku danego przez Jupitera oraz że zwycięstwo władzy rzym. przypisywano mocy boga; w poezji i ikonografii utożsamiany z gr. Zeusem.

Pompeje, ruiny świątyni Jupitera (Włochy)