triumf
w starożytnym Rzymie uroczysty przemarsz zwycięskiego wodza i jego armii z Pola Marsowego do świątyni Jowisza na Kapitolu w celu złożenia bogu ofiary dziękczynnej po ważnym sukcesie militarnym;
[łac.],
tryumf,
triumf
Encyklopedia PWN
senat przyznawał prawo odbycia triumfu wodzowi posiadającemu imperium, po wygranej przez niego wojnie (wypowiedzianej wg określonych prawideł) z wrogiem zewnętrznym; po uzyskaniu zgody wódz, w wieńcu laurowym i purpurowej, wyszywanej złotem todze, wjeżdżał na rydwanie do Rzymu, w otoczeniu swojego wojska, prowadząc jeńców i wioząc łupy; triumf kończył się złożeniem bogatych ofiar i ucztą; w wypadku odmowy przez senat prawa odbycia triumfu wódz mógł odwołać się do zgromadzenia ludowego lub odbyć triumf bez zezwolenia na Górze Albańskiej.
