Jeng,
wielkie skupisko świątyń hinduistycznych z VIII–IX w. na niewielkim płaskowyżu (2000 m n.p.m.) w części centralnej Jawy (Indonezja);
Jeng
Encyklopedia PWN
nazwa „Jeng” pochodzi od di-hyang [‘schronisko bogów’]; gł. kompleks, zw. świętym miastem, obejmował ok. 400 świątyń, z których zachowało się zaledwie 8; ruiny pozostałych przykryła ziemia lub zostały rozebrane do celów budowlanych; J. został odkryty 1856 przez archeologa holenderskiego, Van Kinsbergena; 5 gł. świątyń J. tworzyło zespół Ardźuny; świątynie te, poświęcone kultowi Boga Śiwy, w przeszłości były połączone podziemnymi tunelami; nieopodal znajduje się świątynia Candi Gatutkaca, sąsiadująca z muzeum, gdzie jest przechowywana rzeźba Nandi — człowieka z głową byka — mitycznego rumaka Śiwy; ponadto dawne kąpielisko, świątynie Candi Dwarawati i Candi Bima, ta ostatnia zdobiona typowymi elementami dla architektury indyjskiej.
