Jahwe

Jahwe,

forma uznana za właściwą wymowę jednego z imion Boga Izraela;

w Biblii hebrajskiej imię to jest zapisywane za pomocą 4 spółgłosek (tetragram) JHWH; w Starym Testamencie imię Boga Izraela, który objawił się Mojżeszowi i zawarł z ludem Izraela przymierze na górze Synaj (Góra Mojżesza), a potem opiekował się nim, żądając wyłączności wiary i kultu oraz życia zgodnego z przykazaniami; w ukształtowanym monoteizmie żydowskim (judaizm) imię Boga uniwersalnego, jedynego, niewidzialnego stwórcy i pana Wszechświata; imieniu Jahwe przypisywano świętość i siłę; w judaizmie w okresie pobiblijnym obowiązywał zakaz jego wymawiania, a przy recytacji tekstów biblijnych i liturgicznych tetragram wymawiano się jako Adonaj [‘mój Pan’].