Izba Obrachunkowa
 
Encyklopedia PWN
Izba Obrachunkowa,
najwyższy organ kontroli finansowej, ukształtowany w XIX w. w niektórych państwach zachodniej Europy jako organ niezależny od rządu i z reguły podporządkowany parlamentowi, powołany głównie do kontroli wykonania budżetu;
na ziemiach polskich istniała Główna Izba Obrachunkowa utworzona w Księstwie Warszawskim (1808–15), następnie Najwyższa Izba Obrachunkowa w Królestwie Polskim (1816–66); ustawą z 1992 O regionalnych izbach obrachunkowych powołano regionalne izby obrachunkowe (16) do sprawowania nadzoru nad samorządem terytorialnym (nad działalnością komunalną) w zakresie spraw budżetowych; organy te kontrolują również gospodarkę finansową gmin i związków gmin, projekty budżetów gmin, a w przypadku nieuchwalenia budżetu przez radę gminy w ustawowym terminie — ustalają ten budżet.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia