Helmont Jan Baptista
 
Encyklopedia PWN
Helmont Jan Baptista van, ur. 1577, Bruksela, zm. 30 XII 1644, Vilvorde k. Brukseli,
flamandzki lekarz, fizjolog i alchemik;
najwybitniejszy po Paracelsusie przedstawiciel jatrochemii; uważał, że wszystkie procesy fizjologiczne i choroby można sprowadzić do procesów chemicznych, których przebiegiem w organizmie rządzą siły niematerialne, zw. przez Helmonta archejami; sądził np., że trawienie jest wynikiem fermentacji (termin wprowadzony przez Halmonta), przekształcającej martwy pokarm w żywą tkankę; jako środki lecznicze zalecał preparaty chemiczne; wprowadził termin „gaz” na określenie substancji lotnych, opisał różne gazy, np. CO, CO2 („gaz leśny”), NO2, rozróżniał pary (ulegające łatwo skropleniu) od gazów trwałych; stwierdził, że w procesach spalania zużywa się część powietrza; badał odżywianie się roślin; Ortus medicinae (1648).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia