Ginzburg Lidia J., ur. 18 III 1902, Odessa, zm. 15 VII 1990, Leningrad (ob. Petersburg),
ros. teoretyk i historyk literatury, prozaik;
Ginzburg Lidia J.
Encyklopedia PWN
G. łączyła w swoich pracach analizę strukturalną dzieła lit. z hist. podejściem do utworu (na tle jego związków z życiem społ.), m.in. monografie Tworczeskij put' Lermontowa (1940), „Byłoje i dumy” Giercena (1957); zbiór studiów O lirikie (1964) — podsumowanie badań nad rozwojem gatunkowo-stylistycznym poezji ros. XIX i XX w., zbiory rozpraw: O psichołogiczeskoj prozie (1971), O litieraturnom gieroje (1979); zaprezentowała też nowy typ eseju lit. w formie wspomnień i notatek; uprawiała ponadto prozę eseistyczną (Czełowiek za piśmiennym stołom 1989) i detektywistyczną dla młodzieży (Agientstwo Pinkiertona 1932).
