Ghilzajowie, Ghalzajowie,
plemię afgańskie posługujące się językiem paszto, zamieszkujące gł. tereny pomiędzy Kandaharem a Ghazni na obszarze Afganistanu i Pakistanu;
Ghilzajowie
Encyklopedia PWN
dzieli się na 2 gł. odłamy: Turan i Burhan; pochodzenie Gh. nie jest pewne, prawdopodobnie wchłonęli przede wszystkim elementy tureckie i heftalickie; do znaczenia doszli w XVII w., 1715 przywódca Gh. Mir Wajs zbuntował się przeciwko władzy perskiej i ogłosił niezależność, jego następcy zajęli Kerman i 1722 stol. Safawidów Isfahan; panowali nad Persją do 1730 — zostali pokonani przez Nader Szaha, a ich miejsce jako najsilniejszego plemienia Afganistanu zajęli Durranidzi; w XIX w. walczyli z Brytyjczykami (pokonani 1880) oraz władcą Afganistanu Abd ar-Rahmanem (1886); w czasach najnowszych związali się z afgańskim ruchem lewicowym — z plemienia Gh. wywodził się np. M.N. Taraki (zamordowany 1979), sekr. generalny marksistowskiej Lud.-Demokr. Partii Afganistanu i przewodniczący Rady Rewolucyjnej.
