Geb
 
Encyklopedia PWN
Geb,
mit. egip. personifikacja ziemi, jedno z bóstw tzw. Wielkiej Dziewiątki z Heliopolis, uosabiającej historię powstawania świata;
po Atumie (stwórca) i Szu (światło, powietrze), Geb jako dziedzic bogów jest trzecim władcą boskiej dynastii; małżonek nieba Nut; jego następcami byli: syn Ozyrys, wnuk Horus, a potem każdy król egipski, który „zasiada na tronie Geb”; Geb w kosmologii uosabia dolną część wszechświata — powierzchnię i głębię ziemi; przedstawiano go jako leżącego nagiego mężczyznę.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia