Free Cinema
ruch artystyczno-społeczny w kinematografii brytyjskiej lat 50.;
[fri: sı̣nəmə],
Free Cinema
Encyklopedia PWN
zainicjowany oficjalnie IV 1956 pokazem dokumentalnych filmów krótkometrażowych L. Andersona, L. Mazzetti, K. Reisza i T. Richardsona; teoretyczne założenia tego ruchu, wypracowane w latach 40. i 50. na łamach czasopism „Sequence” i „Sight and Sound”, zawarto w manifeście opublikowanym z okazji tego pokazu; Free Cinema stanowił kontynuację społecznych i estetycznych osiągnięć filmów dokumentalnych J. Griersona i H. Jenningsa, wspartą lewicową ideologią społeczną, rozwijaną w opozycji do brytyjskiego kina komercjalnego; twórcy Free Cinema krytycznie ukazywali brytyjskie społeczeństwo, koncentrując uwagę na życiu proletariatu; do Free Cinema przystąpili niektórzy filmowcy zagraniczni, m.in. R. Polański, G. Franju, N. McLaren; większość uczestników ruchu połączyła się następnie z intelektualno-literackim ruchem młodych gniewnych, wywierając silny wpływ na estetyczne formuły angielskiego filmu fabularnego lat 60.
